La वेलविट्सिया मिराबिलिस अशी एक वनस्पती आहे जी सर्व रसाळ व्यसनाधीन व्यक्तींसाठी एक आव्हान आहे. हे असे नाही की ते विशेषतः सजावटीचे आहे, परंतु काळजी घेणे इतके अवघड आहे की त्यासह यशस्वी होणे अभिमान आहे.
आणि मूळ म्हणजे जगातील सर्वात तीव्र आणि सर्वात तापदायक भागांपैकी एक असल्याने, काहीसे सौम्य हवामानाशी जुळवून घेण्याचा प्रयत्न करण्याचा निर्णय घेतल्यास बर्‍याच वेळा वाईट मार्गाचा नाश होतो. असे असूनही, हा सक्क्युलेंट्स बद्दलचा ब्लॉग आहे, आणि सर्व प्रजातींवर फायली असणे आवश्यक आहे: त्या चा वेलविट्सिया मिराबिलिस आपण गमावू शकत नाही.
कसे आहे?
La वेलविट्सिया मिराबिलिस जोसेफ डाल्टन हूकरने वर्णन केलेले व द गार्डनर्स क्रॉनिकल अँड अ‍ॅग्रीकल्चरल गॅझेटमध्ये १1862२ मध्ये प्रकाशित झालेली ही मोनोटाइपिक प्रजाती (वेलविट्स्चिया या वंशातील एकमेव आहे) आहे. हा नामीब वाळवंटातील एक स्थानिक वनस्पती आहे जो दाट खोडातून उगवतो ज्यापासून केवळ दोन पाने फुटतात. ते अंकुरित होताच कॉटिलेडॉन फुटतात, ज्या या दोन पानांमध्ये रूपांतरित होतात.
फुलांच्या रोपाच्या मध्यभागी असलेल्या टर्मिनल स्टेममधून उद्भवतात आणि ते नारंगी रंगाचे असतात. बियाणे रोपे आहेत, ज्यात लामिनेर पंख आहेत आणि त्यांचे आकार 2 सेमी आहे.
त्यांची काळजी काय आहे?
असणे वेलविट्सिया मिराबिलिस परिस्थितीत ते फारच चांगले निचरा असलेल्या थर असलेल्या मोठ्या, खोल भांड्यात लावले पाहिजे. खरं तर, फक्त एकट्या प्युमिस किंवा धुऊन नदीच्या वाळूमध्ये मिसळण्याची शिफारस केली जाते. याव्यतिरिक्त, आपल्याला थोडेसे पाणी द्यावे लागेल: उन्हाळ्यात दर 10-15 दिवसांनी एकदा आणि वर्षाच्या उर्वरित महिन्यात.
तथापि, हवामान चांगले नसल्यास सर्वोत्तम सब्सट्रेटमध्ये ठेवणे निरुपयोगी ठरेल. जास्तीत जास्त तपमान समस्येशिवाय 40 डिग्री सेल्सिअस तापमानात असू शकते परंतु किमान तापमान 0 डिग्री सेल्सियसच्या खाली जाऊ नये. तसे झाल्यास आम्हाला हे गरम पाण्याची सोय असलेल्या ग्रीनहाऊसमध्ये संरक्षित करावे लागेल.