Έχετε δει ποτέ ένα χυμώδες ή χυμώδες μη κάκτο τόσο συμπαγές και στρογγυλό; Το επιστημονικό του όνομα είναι Παχύσαρκη ευφορία, και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή στους συλλέκτες και τους οπαδούς αυτού του τύπου φυτού που μας κάνει τόσο τρελούς.
Η φροντίδα του είναι τόσο απλή και το μέγεθός του τόσο μικρό που είναι αδύνατο να μην πάρετε ένα μόλις το δούμε. Αλλά, πέρα από όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να ανακαλύψετε...
Παχύσαρκη ευφορία είναι το επιστημονικό όνομα ενός ενδημικού φυτού στη Νότια Αφρική, συγκεκριμένα στην επαρχία του Κέιπ, και το οποίο ανήκει στη βοτανική οικογένεια Euphorbiaceae. Περιγράφηκε από τον Joseph Dalton Hooker και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Botanical Magazine το 1903.
Έχει στρογγυλεμένο σχήμα, με διάμετρο περίπου 6 εκατοστά όταν είναι νεαρός και έως 15 εκατοστά μόλις φτάσει στην ενηλικίωση και μέγιστο ύψος 30 εκατοστά. Δείχνει συνολικά οκτώ νευρώσεις διακοσμημένες με μικρές ελαφριές προεξοχές. Αν και είναι πράσινο, με έκθεση στον ήλιο μπορείτε να δείτε περιοχές με κόκκινο και μοβ χρώμα. Όπως όλα τα Euphorbia, στο εσωτερικό του περιέχει λατέξ που είναι τοξικό.
Το καλοκαίρι παράγει λουλούδια, αλλά δεν έχουν μεγάλη διακοσμητική αξία, καθώς είναι πολύ μικρά και σχεδόν ασήμαντα. Αυτά βλαστάνουν από την κορυφή του φυτού - το κέντρο -.
Έχει αρκετά αργό ρυθμό ανάπτυξης, οπότε αποθαρρύνω εντελώς τη φύτευση στο έδαφος 🙂. Είναι καλύτερα να το έχετε σε μια κατσαρόλα και να το απολαμβάνετε μέρα με τη μέρα, ελέγχοντας το πότισμά του, το οποίο πρέπει να είναι πολύ σπάνιο, και κυρίως να το προστατεύετε από τα μαλάκια. (σαλιγκάρια και γυμνοσάλιαγκες) με κουνουπιέρα, μπύρα ή γη διατόμων.
Ναι, μόνο με αυτό και λίπανση με λιπάσματα για κάκτους και παχύφυτα κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι ακολουθώντας τις οδηγίες που καθορίζονται στη συσκευασία, μπορείτε να έχετε παχύσαρκη ευφορία για χρόνια. Επί πλέον, αντέχει στο κρύο και στον παγετό στους -2ºC; αν και ναι, πρέπει να το προστατέψετε από χαλάζι.