Mammillaria

Praten over Mammillaria heeft het over een van de meest diverse soorten cactussen, met niet meer en niet minder dan zo'n 350 geaccepteerde soorten en variëteiten. Het meest interessante is dat ze niet alleen zeer opvallende bloemen produceren, maar dat ze praktisch allemaal geschikt zijn om in potten te kweken.

En de laatste, ik kan je niet zeggen of het een geluk of een ongeluk is, want, echt, er zijn er allemaal die heel, heel mooi zijn. Leer ze kennen.

Oorsprong en kenmerken

Mammillaria zijn tuberculaire cactussen afkomstig uit Mexico, de zuidelijke Verenigde Staten, de Antillen en de kusten van Venezuela. Het geslacht werd beschreven door Carlos Linnaeus in zijn boek Cactus mammillaris in 1753, en Ze worden gekenmerkt door een bolvormige of cilindrische vorm met een grootte variërend van 1 tot 40 cm hoog en 1 tot 20 cm in diameter. 

Ze hebben geen ribben zoals andere cactussen, maar hebben eerder conische, cilindrische, piramidale of ronde knobbeltjes die mamila's worden genoemd. De stekels, lang of kort, recht of haakvormig, ontspruiten uit de areolen, die bedekt kunnen zijn met wol of borstelharen.

De bloemen ontspruiten meestal langs het lichaam van de cactus, bijna alsof ze een kroon willen vormen, en ze zijn klein, met kleuren variërend van wit tot roze tot rood. En de vrucht is een bolvormige of langwerpige felrode, groene of witte bes, die 1-3 mm bruine of zwarte zaden bevat.

Belangrijkste soorten

Schrijven over de meer dan 300 soorten die er zijn, zou ons een boek opleveren 🙂, dus ik ga je vertellen welke het populairst zijn:

Mammillaria bombycina

Het is endemisch voor Aguascalientes en Jalisco in Mexico. Zijn lichaam is bolvormig, met een hoogte van 20 cm en een diameter van 6cm. Uit de tepelhof ontspruiten 30 tot 40 radiale, stijve en dunne stekels, en een centrale roodachtige rug met een haakvorm. De bloemen zijn roze, ongeveer 2 cm in diameter. Het vormt meestal groepen.

Mammillaria gracilis

Het heet nu Mammillaria vetula. Het is endemisch in de staten Guanajuato, Hidalgo en Querétaro in Mexico. De stengels zijn bolvormig of cilindrisch, groen van kleur en met een hoogte van ongeveer 10 cm bij 2 cm in diameter.. De tepelhoven zijn bedekt met een beetje wol, of ze hebben er helemaal geen. Van hen ontspruiten meestal 1-2 scherpe stekels tot 10 mm lang, en 11-25 radiale stekels, fijn en 3-10 mm lang. De bloemen zijn citroenkleurig en 1,7 cm groot. Het groeit in groepen.

Zie bestand.

Mammillaria hahniana

Het is endemisch in de staat Guanajuato, Querétaro en Tamaulipas in Mexico. Het heeft een bolvormig lichaam en vormt meestal groepen. Elke individuele stengel bereikt een hoogte van 9 cm en een diameter van 10 cm. Uit elke tepelhof komen 20 tot 30 radiale stekels van 1,5 cm lang die eruitzien als witte haren, en 1 tot 4 kortere en witachtige stekels. De bloemen hebben een diameter tot 2 cm en zijn paars.

Zie bestand.

Mammillaria elongata

Het is endemisch in de staat Hidalgo, Guanajuato en Querétaro in Mexico. Het ontwikkelt rechtopstaande of half uitgestrekte cilindrische stengels van 6-15 cm lang en 1,5-3,7 cm in diameter.. Ze hebben een groen lichaam, maar de stekels zijn geeloranje of geelroodachtig. De bloemen zijn klein, amper 1 cm, geel of wit. Groepen vormen.

Wat zijn hun zorgen?

Als u een kopie wilt hebben, raden wij u aan om als volgt voor een kopie te zorgen:

Plaats

Het zijn planten die moeten zijn buiten, in de volle zon. Maar wees voorzichtig, als het nog nooit zo is geweest, wen er dan beetje bij beetje en geleidelijk aan om te voorkomen dat het verbrandt.

Land

• Bloempot: niet te veeleisend; Nu, als je vulkanisch zand hebt (pomx, akadama of iets dergelijks), kost het minder om te rooten dan wanneer het turf had. Maar als je het niet kunt krijgen, meng dan universeel groeimedium met perliet in gelijke delen.
• tuin: groeit op zandgronden, met goede drainage. Omdat de plant vrij klein is, kun je, als de grond die je hebt niet zo is, een gat maken van ongeveer 40 x 40 cm, de zijkanten en de basis afdekken met schaduwgaas en het vervolgens vullen met het bovengenoemde substraat.

irrigatie

Matig tot laag. In de zomer moet je hem gemiddeld 2 keer per week water geven en de rest van het jaar gemiddeld 1 keer per 10 dagen. Maar je moet dit als richtlijn zien, nooit als een vaste regel, want als je bijvoorbeeld in een gebied woont waar het niet veel regent en het ook erg warm is, kan het zijn dat je in de zomer tot 3 keer water moet geven en tot 2 de rest. .

Controleer de vochtigheid van de grond voordat u water geeft, zodat er geen problemen zijn. Dit kan worden gedaan door een dunne houten stok in te brengen (als je hem eruit haalt met veel aanhangende aarde, geen water geven), of de pot wegen als je eenmaal water hebt gegeven en na een paar dagen opnieuw (dit verschil in gewicht zal helpen je weet wanneer je water moet geven).

En trouwens, plant hem nooit in containers zonder gaten of zet er een bord onder, omdat dit zou rotten. Je moet hem ook niet boven je hoofd water geven, om dezelfde reden en ook omdat hij kan verbranden door de zon.

Abonnee

In de lente en zomer met een specifieke meststof voor cactus, volgens de aanwijzingen op de verpakking. U kunt ook met kunstmest, zoals blauwe nitrophoska, voeg elke 15 dagen een of twee kleine eetlepels toe.

Vermenigvuldiging

De Mammillaria vermenigvuldigen met zaden en, sommige soorten, door het scheiden van stengels in de lente-zomer​ Laat ons in elk geval weten hoe u verder moet:

zaden

De stap voor stap die u moet volgen, is als volgt:

1. Vul eerst een bak met gaatjes - klein - met zwarte turf gemengd met perliet en bevochtig deze met een sproeier / verstuiver.
2. Zaai vervolgens de zaden op het oppervlak en zorg ervoor dat ze een beetje van elkaar gescheiden zijn.
3. Bedek ze vervolgens met zeer fijnkorrelig vulkanisch zand.
4. OPTIONEEL (hoewel aanbevolen): strooi nu zwavelpoeder, alsof je zout aan een salade toevoegt, en vermijd zo het verschijnen van schimmels.
5. Plaats de bak tot slot in de buurt van een warmtebron en op een lichte plaats, maar beschermd tegen direct zonlicht.

Door het substraat altijd vochtig te houden - niet drassig - zullen ze binnen ongeveer twee weken ontkiemen.

Stekken

Om de Mammillaria te vermenigvuldigen door de stelen te scheiden, hoeft u er alleen maar een te snijden met een gekarteld mes dat eerder is gedesinfecteerd met apotheekalcohol, de wond een week in halfschaduw te laten drogen en vervolgens in een pot met vulkanisch zand te planten die we zullen bevochtigen met een sproeier.

Door het te beschermen tegen direct zonlicht, zal het na ongeveer 2 of 3 weken zijn eigen wortels uitstoten.

Plagen en ziekten

Het kan worden beïnvloed door:

• wolluizen: meestal donzig, maar ze kunnen van het limpet-type zijn. Ze worden bestreden met diatomeeënaarde (de dosis is 35 g per 5 l water), of met specifieke insecticiden.
• Weekdieren (slakken en naaktslakken): deze kleine dieren geven niet om doornen. In het regenseizoen lijken ze zich te voeden met alles wat ze kunnen, inclusief cactussen. Ze worden bestreden met slakkenbestrijdingsmiddelen, bier of door ze zo ver mogelijk van de planten af ​​te nemen.
  Een andere optie is om deze gewassen te beschermen met klamboe (zowel van de zijkanten als van boven, alsof het een soort kas is).
• champignons: Bij te veel water rotten de wortels en worden de stelen zacht. We moeten de risico's beheersen en behandelen met fungicide.

Tijd voor planten of verplanten

In de lente. Als je het in een pot hebt, transplanteer dan om de twee of drie jaar.

Landelijkheid

Het hangt sterk af van de soort, maar uit ervaring zal ik je vertellen dat zwakke vorst (tot -2ºC) ze niet schaadt zolang ze kort en punctueel zijn.

Wat vond je van de Mammillaria?